گفتيم كه در شب عاشورا ياران حسين ماموريت يافتند كه خندقي در اطراف خيام بكنند تا دشمن نتواند جز از يك سو حمله نمايد. درون خندق را پر از خار و خاشاك نمودند و بدستور امام صبحگاهان در شروع جنگ، امام دستور داد كه در آن خندق آتش بيفكنند.

شمر فرياد زد حسين عليه السلام قبل از قيامت براي خود آتش افروخته است. امام صداي او را شنيد و پرسيد كيست؟ گفتند شمر است. خطاب باو فرمود: تو شايسته تر براي جاي داشتن در آتش هستي. مسلم بن عوسجه خواست شمر را با تير هدف قرار دهد ولي امام مانع شد و فرمود دوست ندارم جنگ را من شروع كنم. [1] .

نوشته اند كه ابن ابي جويره دست بر هم زد و با صداي بلند فرياد زد اي حسين عليه السلام بشارت باد ترا به آتش و امام نفرينش كرد. در دم اسب او رم كرد و او را در آتش انداخت و او كشته شد. [2] .