اسناد بسيار ديگري حكايت از مذاكرات ديگري دارند كه در بين امام و عمر سعد و احيانا نمايندگان آنها صورت گرفته و محور اغلب آنها در مورد چند مساله بود:

- درخواست بيعت و سازش كه طبيعي بود امام آن را يكسره رد كند.

- ذكر شان و منقبت امام توسط خود ايشان و معرفي وضع خود و خاندان خويش

- اتمام حجت امام بر آنها و توجه شان به عواقب درگيري با او.

- نصيحت ها و خيرخواهي ها براي افراد و ذكر مفاسد بني اميه و عدم لياقت آنها براي زمامداري كه امام در اين زمينه در موارد ديگر هم سخناني داشته است.

- آنچه در اين مذاكرات مهم است موضع قوي و محكم امام است كه اثري از اضطراب و ترديد و احيانا سستي و ضعف در آن ديده نمي شود. او در همه موارد از دعوت كوفيان و از انجام وظيفه سخنها داشت و به سادگي افراد را بين دو امر مخير مي كرد: 1- نگهداري امام با اعزاز و احترام. 2- بازگذاردن راه براي بازگشت و در اين درخواست دومي اتمام حجتي عظيم مطرح بوده است. برخي از مورخان نوشته اند كه امام اهل بيعت را رد كرده ولي آنها را مخير كرده است كه بگذارند او به حجاز يا به سرحدات دوردست برود كه اين نيز اتمام حجت ديگري بحساب مي آمد.