او در انتخاب ياران شيوه ها مراتبي را در نظر گرفت كه اهم آنها عبارت بودند از:

دعوت: چه به صورت شفاهي، چه به صورت كتبي، و چه به صورت پيام رساني. حتي در دعوت زهير بن قين، با اينكه او حاضر به ملاقات با امام نبود خود امام به ملاقاتش رفته بود.

گزينش: عظمت كار حسين عليه السلام ايجاب مي كرد كه هر كسي وارد اين عرصه


نشود افرادي باشند كه حقيقتا شهيد كربلا بحساب آيند نه شهيد غنائم جنگي، نسخه اصلي شهادت باشند نه نسخه بدلي، افرادي باشند كه سرشان به تنشان بيارزد و روغن ريخته شان نذر ابوالفضل نشود!

در جريان گذاردن امور: امام همه امور و اطلاعات را در اختيار دوستان گذاشت و اطلاعات لازم را به آنان داد تا خود راهشان را انتخاب كنند. [1] .

- آزمايش و تصفيه: امام در مسير راه، تصفيه هاي مكرري از ياران داشت. در حين خروج از مكه فرمود كه مي خواهد برگردد. در برخورد با حر، در روز ورود به كربلا، در شب عاشورا به ياران پيشنهاد ترك بيعت و ترك همراهي كرد تا كسي با حساب ملاحظات و رودربايستي در كربلا نماند و شهيد نشود و يا كسي احساس نكند كه سر او كلاه رفته و يا امام با آنها خدعه نموده است.