از مباحث عمده واقعه كربلاي امام، مساله ياران و همراهان حسين عليه السلام است كه متاسفانه تاريخ فصل جداگانه اي را به آن اختصاص نداده و يا لااقل حق مطلب را درباره ي آنان نيكو ادا نكرده است. يك محقق براي كشف حقايق ناگزير است از لابلاي وقايع مربوط به عاشورا داستان مربوط به اصحاب را استخراج كند و به صورتي ويژه دسته بندي و تدوين نمايد.

ما در كربلا با شهيداني مواجهيم كه تنها اسمي از آنها باقي است و حتي اين احتمال قوي است كه عده اي در كربلا به شهادت رسيده باشند و ما نامي از آنها در دست نداشته باشيم [1] و نوسان آماري شهداي كربلا در تاريخها از 72 تا 110 نفر خود دليلي براي اين ادعاست.

اين امر بدان خاطر است كه اولا وقايع نگاران عاشورا همه از صف مقابل بوده اند، در نتيجه بسياري از وقايع افتخارآفرين عاشورا را مخفي داشته اند و ثانيا از ياران حسين عليه السلام كسي زند نمانده است كه به شرح واقعه بپردازد جز براساس سندي از طرماح. و آنچه از زينب و امام سجاد عليه السلام باقي مانده و در دست است بس اندك است و


محدود زيرا آن دو در صحنه جنگ حضور نداشته اند و اخبار را از امام يا ديگران بايد مي پرسيدند. با اينحال آنچه از آنها باقي مانده به تنهائي كافي است كه آنان را در صف اول مجاهدان تاريخ قرار دهد.