عمر سعد كانديداي حكومت ري بود و ري از مناطق مهم و استراتژيكي آن عصر بحساب مي آمد به نحوي كه عنوان ولايت آن، دلها را مي لرزاند و هوس دنياطلبان را زنده مي كرد. ابن زياد از شوق و هوس دنياطلبان را زنده مي كرد. ابن زياد از شوق و هوس سعد براي تحت نظر داشتن ري و حكومت بر آن اطلاع داشت. و بهمين جهت از ابن شوق و رغبت استفاده كرده و صدور فرمان


حكومت آن را منوط به انجام ماموريت در كربلا قرار داده است.

عمر سعد در آغاز، بدان ماموريت تن در نمي داد ولي وسوسه حكمراني، او را به راهي كشاند كه نه دنيائي براي او باقي گذاشت و نه آخرتي و اين يك درس و يك هشدار براي همه انسانهائي است كه در مسير زندگي با جاذبه هائي اين چنين مواجه مي شوند.