به حال داستان سير و سفر حسين عليه السلام و رسيدنش به ايستگاه كربلا او را وارد اين سرزمين كرد. عدم وفاداري كوفيان به پيمان و تعهد خود، سد راه حر حسين بن علي عليهماالسلام، همراه يا مقدرات و تقويم فضاي الهي، در عين رضاي حسين عليه السلام به قضاي


خدا او را به سوي كربلا كشانيد.

اخبار مربوط به توقف اجباري امام را در كربلا مختلف ذكر كرده اند، برخي آن را روز چهارشنبه هشتم محرم سال 61 هجري ذكر كرده اند. [1] برخي روز چهارشنبه يا پنجشنبه، اول يا دوم محرم [2] مشهور آن، روز دوم و مشهورتر آن، روز سوم ماه محرم سال 61 است. [3] .

امام در حين ورود اسم منطقه را از مردم پرسيد گفتند: اسامي مختلفي دارد و يكي از آنها كربلاست امام فرمود: پدرم در مسير حركتش به صفين از اين مكان گذشت و من با او بودم به اين منطقه كه رسيد توقف كرد و از اسم آن پرسيد و نام آن را به او گفتند. او فرموده بود. اينجا محل فرود آن كاروان عزيز و اينجا محل ريختن خون آن شهيدان است از اسرار آن منطقه و آن شهيدان از علي عليه السلام پرسيدند. فرمود: از خاندان رسول خدا صلي الله عليه و آله به اين سرزمين مي آيند و به شهادت مي رسند. [4] .

در برخي از اسناد آمده است كه علي عليه السلام در دنباله آن سخنان فرمود، گروهي از آل محمد در اين سرزمين كشته مي شوند كه آسمان و زمين بر آنها خواهد گريست. [5] .

كربلا در آن روزگار سرزمين خشك، بي آب و علف، داراي آب و هواي كويري و پوشيده از خاك و شن بود. پستي و بلنديهائي در آن وجود داشت كه چندان مرتفع نبودند و در نهايت به صورت يك دشت بي آب و علف بنظر مي آمد.