امام از مكه بيرون آمد و در منزل تنعيم به كاروان بر خورد كه از يمن به سوي شام مي رفت و حامل پارچه و قماش از طرف بحير بن يسار حاكم يمن براي يزيد بود. ظاهرا بحير اين قماشها را از محل بيت المال و يا به صورت ديگر تهيه كرده و براي يزيد بعنوان هديه مي فرستاد.


امام پارچه ها را مصادره و ضبط كرد و به مسوولان كاروان فرمود هر كه مي خواهد با ما به عراق بيايد كرايه راه او را مي پردازيم و هر كس هم كه ميل ندارد با ما بيايد كرايه از يمن تا اينجا را دريافت كند و برگردد. عده اي از آنان با امام همراه شدند و عده اي هم كرايه خود را گرفتند و از او جدا گرديدند. [1] در اينجا ذكر اين نكته ضرورت دارد كه حق تصرف بيت المال جزء شوون امامت و ولايت است و اين در رابطه با مال مشروع است. اما درباره مال نامشروع كه براي يزيد مي بردند، هيچ جاي سخني نبود كه يزيد را در آن حق تصرف نبود و واليان براي حفظ و تحكيم موقعيت خود از اين نوع بذل و بخششها زياد شنيدند. مساله مصادره هدايا براي يزيد را مورخان بسياري نوشته اند. [2] .