در اين منزل خبر شهادت مسلم به امام رسيد. اندوهگين شد و مرتبا عبارت انا لله و انا اليه راجعون را مي فرمود: دختر مسلم را به حضور طلبيد و نوازش كرد. [1] به فرزندان عقيل فرمود كه اگر مي خواهيد مي توانيد برگرديد. و به ياران هم اعلام خطر كرد كه هر كس مي خواهد برگردد. [2] و البته عده اي برگشتند. [3] .

او در آن منزل خبر شهادت مسلم را به ديگران نيز اعلام كرد. همه گريستند و عزائي برپا شد و ظاهرا در همين منزل يا منزل بعدي خبر شهادت عبدالله يقطر نيز رسيد و امام گريست و فرمود زندگي پس از اينها لذتي ندارد. [4] و هم يادآور شد در طلب خون آنها دريغ نمي ورزم يا پيروز مي شوم، يا من نيز از همان شربت گوارا خواهم نوشيد [5] .

بد نيست كه متذكر شويم در عين آگاهي از شهادت مسلم، عده اي بودند كه به امام دلداري داده مي گفتند اگر مسلم را كشتند بدان خاطر بود كه شخصيت معروفي نداشت،


با تو چنين نخواهد كرد. اگر وارد كوفه شوي به استقبالت خواهند شتافت و... [6] .