يك مبارز براي اقدامات خود نقشه و طراحي دارد: اقدامات پيش از اجرا، در حين اجرا و نتيجه اش براي او معلوم است او مي داند از كجا حركت كند؟ و حركت خود را با چه شرايطي آغاز نمايد؟ تا چه مرزي به پيش رود؟ كجا صلح كند؟ كجا جنگ نمايد؟ ميدان مبارزه كجا باشد؟ حتي اسلحه خانه و سقاخانه او در كجا باشد؟

در طراحي هاي مبارزاتي پنج نكته مهمند كه بايد رعايت شوند:

الف- استفاده از زمينه ها مثل: پوسيده بودن دستگاه مخالف از درون، رنجش عمومي مردم از دستگاه مخالف و... كه حسين بن علي (ع) از همه اين امور در مسير مبارزاتي سود جست.

ب- افكار عمومي كه بيدار و عليه قواي خصم در فعاليت و انتظار باشد و امام (ع) از كارهاي مهمش اين بود كه در 6 ماه آخر عمر وجدان جمعي را بيدار و انديشه را عليه بني اميه بسيج كرده بود.

ج- استفاده از نيروي داوطلب مردم و كساني كه به واقع بتوان روي آنها حسابي باز كرد. كساني باشند كه آدمي را در ميدان تنها نگذارند و يا خود موجبات دست و پاگيري قوم را فراهم نسازند.

د- انتخاب زمان و مكان: مبارزه در كجا صورت گيرد؟ و در محل مورد نظر چه مزايا و امتيازاتي وجود دارد. و يا مبارزه در چه زماني صورت گيرد؟ در كدام فصل و ماه و سال باشد؟ با چه شرايطي؟

ه- حسابگري در فرجام كار مهم است و پيش بيني اين مساله كه اگر بر فرض راهي به روي مبارزه مسدود شد چه كند؟ و چه شيوه جديدي را بكار برد كه با كمترين تلفات بيشترين منافع را بدست آورد.