حسين عليه السلام فرزند پيامبر صلي الله عليه و آله است. در خانه وحي رشد و پرورش يافته، عاشق ديدن و عدالت و انسانيت و اخلاق است و رواني مالامال از عشق و دولت الهي دارد. همه ي مفاهيم مربوط به حيات و ممات و انجام وظيفه و تعهد مسووليت، براي او روشن و حال شده است.

داستان مبارزه اش داستان پايداري براي حفظ مباني شرف و فضيلت و پيروزي حق و عدل است، چيزي جز گام نهادن در راه خدا و براي خدا نيست. او عصر خود را جدا عصر مظلوميت قرآن مي بيند عصر فراموشي امر بمعروف و نهي از منكر مي يابد و عصري مي شناسد كه ثروتها دست بدست اغنياء مي گردد و طبقات محروم همچنان محروم و آسيب پذير باقي مانده اند با اينكه قرآن خلاف آن را خواسته است- كيلا يكون دوله بين الاغنياء منكم. [1] .

اينكه چرا او قيام كرد؟ يك پاسخ آن اين است به علت زير پا قرار گرفتن رهنمودهاي قرآن، توسط بني اميه و دستگاه زمامدار، او مي بيند نامحرمان وارد دنياي اسلام و قرآن شده اند و معنويت را كم رنگ و يا بيرنگ كرده اند. عامه مردم نيز در برابر آن جريان بي تفاوتند و عرض وجود نمي كنند. ناگزير او بايد از جاي برخيزد و جامعه را


از وضعي كه در آنند نجات بخشد.