راهي را كه حسين عليه السلام براي خود برگزيد لااقل براي خود او راهي روشن بود و ديديم كه امام از مشورت با روح رسول خدا صلي الله عليه و آله نيز استفاده كرد و با خطي روشن و حساب شده به پيش رفت و تا پاي جان ايستاد. و بذل مهجته فيك ليستنقذ عبادك من الجهاله و حيره الضلاله بار خدايا حسين عليه السلام خون دلش را در راه تو مايه گذارد تا بندگانت را از جهالت و حيرت سرگرداني نجات بخشد. [1] .


او با همين روشني و صراحت مردم را به حركت و قيام دعوت كرد و به آنها آگاهي داد راهي كه در پيش است قابل بازگشت نيست. آنس كه با من همراه گردد به شهادت مي رسد و آنكس كه از راه من تخلف كند رنگ پيروزي را نخواهد ديد. اما بعد فانه من لحق منكم استشهد و من تخلف عني لم يبلغ الفتح. [2] .

و در حين خروج خود از مكه فرمود: آگاه باشيد، آنكس كه در راه هدف مقدس خود حاضر است از خون دل خويش بگذرد و وجودش را در لقاي پروردگار توطين نمايد با ما كوچ كند، زيرا كه من صبحگاهان بخواست خداي تعالي كوچ خواهم كرد: الا فمن كان باذلا فينا مهجته و موطنا علي لقاء الله نفسه، فليرحل معنا فاني راحل مصبحا انشاءالله تعالي. [3] .

او از قبل شبيه همين دعوتها را داشت، حتي در حين خروج از مدينه و در وصيت محمد حنفيه مي خوانيم هر كس دعوت ما را قبول كند زهي سعادت، زيرا كه خداي پشتيبان حق است و هر كس كه نپذيرد من شكيبائي اختيار خواهم كرد.