نامه اول مسلم رسيد كه سراسر آن نويد دهنده و دعوت كننده امام به كوفه بود. اعلام شد كه جو مساعد و شرايط براي ورود امام به كوفه آماده است و اين خود مي توانست وظيفه و مسووليتي براي امام بحساب آيد كه او را از مكه به كوفه حركت دهد. [1] .

از سوي ديگر توطئه ترور امري قطعي و مسجل بود و همانگونه كه ذكر شد تصميم قطعي اين بود كه امام را از ميان بردارند و اين امر بهر بهائي كه تمام شود و امام براي حفظ ظواهر هم كه شده مي بايست خود را از يك ترور قطعي دور و بر كنار نگهدارد.

بدينسان تصميم به هجرت و قبل از آن، اعلام مواضع خود گرفت. او در يك سخنراني پرشور براي جمعي عظيم قبل از خروج از مكه فرمود:

اما بعد، اي مردم مسائل و وقايعي در امر حكومت پيش آمد كه مي بينيد. وضع روزگار عوض شده و عمل منكر در جامعه خود را نشان داده و عمل نيك از جامعه رخت بربسته است.. آيا نمي بينيد كه به حق عمل نمي شود، و مردم از باطل روي گردان نيستند در چنين شرايطي مومن بايد خود را در لقاي پروردگارش محق بشناسد زيرا من در چنين صورتي مرگ را جز سعادت و حيات با ستمكاران را جز خسارت نمي شناسم. [2] .