او از شهادت خود آگاه بود و مي دانست كه آن، امري قطعي و مسلم است. زيرا از موضع خود و دشمن آگاه بود. همانگونه كه ذكر شد مي فرمود اگر در سوراخ جنبده اي هم وارد شوم مرا بيرون آورند و بكشند: و ايم الله، لو كنت في حجر هامه من هذه الهوام لاستخرجوني يحتي يقضوا بي حاجتهم. [1] - او در عبارتي ديگر فرمود اگر در جاي ديگر كشته شوم بهتر است تا در حرم امن الهي مرا بكشند. [2] .

- و يا مي فرمود سلطنت بني اميه گوارا نمي شود تا مرا بكشند و البته خواهند كشت. حتي در مسير خروج از مكه فرموده بود براي ريختن خون من جايگاهي معين شده است كه من به آن خواهم رسيد و خير لي مصرع انا الاقيه... گوئي مي بينم گرگهاي درنده بيابان بين نواويس و كربلا اعضاء و اجزاء بدن مرا پاره پاره كرده و معده و شكمهاي خود را از گوشت من پر ساخته اند آري او كور كورانه به پيش نرفت. از جريانات و وقايع آگاه بود و ديگران را هم در جريان گذاشت تا بعدها كسي گله مند نباشد.

در بطن عقبه به همراهانش فرمود: من خود را كشته مي بينيم، از اوضاع و احوال نيز بي اطلاع نيستم ليكن بر تقدير و قضا غالب نتوان شد. او با آگاهي و اطلاع، سر در راهي نهاد كه فرجام آن كربلا، و رسيدن به فيض شهادت و نتيجه آن، حفظ اسلام و اعتلاي آن بود.

البته او براي پس از شهادت اين پيشگوئي را داشت و فرموده بود مردم پس از قتل من پيوسته در رنج و زحمت خواهند بود تا قائم ما ظاهر گردد. و در عبارتي ديگر از او آمده است بخداي سوگند آنها بحق من تجاوز مي كنند، همانگونه كه يهود در مساله سبت به تجاوز پرداخت. والله ليعتدن علي كما اعتدت اليهود في السبت. [3] .