هجرت حسين عليه السلام از مدينه يك حركت دفاعي بود، دفاع از جان و مال و شرف اسلامي، و از همه مهمتر دفاع از عقيده خود، در عين حال اين يك مقاومت در برابر شرور و اشرار است و ايستادگي تا سر حد جان در برابر تهاجم است.

او هجرت كرد با اين مقصد كه چيزهائي كم بهاتر فداي چيزهاي گرانبها گردد، مال و خانه و زندگي و آسايش در راه مقصد اسلام ناديده گرفته شود. يزيد تهاجم سختي را عليه او شروع كرده بود و او فعلا براي اينكه خونريزي نشود، تصميم بر جابجائي گرفت.

او هجرت كرد تا در محيط امن تري به طراحي قيامي عليه دستگاه ستم بپردازد تا دودمان او را بسوزاند او خواست خود را از خطر دور دارد تا فرصت مناسب براي افشاگري و زمينه سازي قيام بوجود آورد. بگفته شيخ مفيد اگر او را بخود رها مي كردند


باز هم ساكت نمي نشست. زيرا خود فرموده بود: پس از مرگ معاويه درباره قيام فكري خواهم كرد. [1] .