امام قبل از خروج از مدينه براي اينكه خط خود را روشن و شبهه ها را از اذهان


بيرون كند متن وصيتنامه اي را تنظيم كرد و به برادرش محمد حنفيه سپرد. وصيتنامه با اين عبارت شروع مي شود. بسم الله الرحمن الرحيم. هذا ما اوصي به الحسين بن علي بن ابيطالب الي اخيه المعروف بابن الحنفيه- ان الحسين يشهد ان لا الاه الا الله و... كه ترجمه آن چنين است.

بنام خداوند بخشنده مهربان، اين وصيتي است كه حسين بن علي بن ابيطالب به برادرش محمد، معروف به ابن حنفيه دارد.

- مطمئنا حسين شهادت مي دهد كه خدائي جز الله نيست، خداي يكتا و يگانه، كه براي او شريكي نيست. و گواهي مي دهد كه محمد صلي الله عليه و آله بنده و فرستاده اوست او بحق از جانب خدا مبعوث شد. و گواهي مي دهد كه بهشت و دوزخ حق است و قيامت بدون شك، آمدني است و خداوند، همه مردگان را مبعوث خواهد كرد.

و اما من، خروج نكردم كه هوا و هوسي را فرونشانم، و به سركشي و فسادانگيزي و ستمكاري قيام نكردم. جز اين نيست كه قيام من براي خواستاري اصلاح در امت جد من صلي الله عليه و آله است. مقصدم اين است امر بمعروف و نهي از منكر كنم و در خط جدم و پدرم باشم.

پس آنكس كه دعوت مرا براستي پذيراست، بداند كه خداي به حق سزاوار است و آنكس كه مرا رد كند صبر مي كنم كه خداي بين من و مردم بحق داوري كند و او بهترين حاكمان است.

برادرم، اين وصيت من است، جز از خداي توفيق نمي طلبم بر او توكل كردم و به سوي او روي مي آوريم. [1] .

و همانگونه كه مي بينيد او خط حركت و قيام خود را مشخص و اعلام كرده است تا ديگران بعدها درباره او داوري خطائي نداشته باشند. او در حقيقت اعلام كرده است كه براي چه مي رود و اگر كشته شود با چه خط فكري به شهادت رسيده است.