موقعيت يزيد در حسين مرگ پدر محكم نبود. هنوز در گوشه و كنار كشور پهناور


اسلامي كساني بودند كه با يزيد مخالفت كرده و در برابر او موضع مخالف داشتند. بويژه كه او چند مخالف جدي چون عبدالله بن زبير و عبدالله بن عمرو... داشت. ولي از نظر عظمت و اهميت هيچيك بمانند حسين بن علي عليه السلام نبودند.

مساعي يزيد متوجه آن بود كه در همان آغاز حكومت موقعيت خود را محكم و خاطر خود را از مخالفان اصلي و اساسي جمع كند. و هم در اين راه نخست بزرگان را به بيعت بخواند تا چشم زهره اي براي ديگران باشد.

آري يزيد وجود آنها را تهديدي بالقوه براي دنياي اسلام بحساب مي آورد. [1] و بدين خاطر موضع تهاجمي عليه آنها گرفت. و اتفاقا آغاز حركت و ظهور نهضت كربلا از زماني است كه اين موضع پديد آمد و اين حدودا 12 روز پس از مرگ معاويه بود. [2] .

در مساله بيعت خواهي و اتخاذ آن موضع توسط يزيد، مساله احساس حقارتها هم مطرح بود و آنها نمي توانستند شخصيت حسين را تحمل كنند و اصولا وجود اهلبيت همچون استخوان در گلو و همچون خاري در چشم شان بود.