از خيانتهاي دستگاه زمامدار به اسلام و مسلمين اين بود كه بسياري از آنها كارهاي خلاف اسلام و حتي رذيلانه اي انجام مي دادند و آنگاه كه ضرورتي پيش مي آمد آن را توجيه كرده و به آن رنگ و هواي اسلامي مي دادند.

آنها براي توجيهات خود معني بسياري از آيات قرآن را تغيير داده و بسياري از گروه ها و فرق را به استخدام درآوردند و جمعي از مبلغان و مفتيان توجيه گر را به دوروبر خود جمع كردند تا اعمال و رفتار ضداسلامي آنها را به صواب جلوه دهند.

آنها بيانات ضد و نقيض و عملكردهاي متضاد داشتند، درباره نقل حديث راي ابوبكر ترك آن بود و مراجعه به قرآن. [1] راي عمر ذكر حديث بود بميزان حداقل [2] و راي معاويه تبعيت از عمر بود با اين انديشه كه عمر مردم را از ذكر حديث پيامبر مي ترساند. [3] .