ابن زياد خبر يافت كه مردم براي عدم ورود در ميدان مبارزه با حسين از كوفه مي گريزند. دستور داد كه راهها را كنترل كنند. ماموران مخفي بسياري زير نظر رئيس شرطه كوفه معين كرد كه اين طرح را به مرحله اجرا گذارند.


حصين بن نمير در منطقه بين قادسيه و قطقطانه مستقر بود و مراقبت داشت كه كسي به اردوگاه حسين وارد نشود. در بصره هم ديده باناني گذاشته بودند تا راه هاي ورود و خروج را كنترل نمايند. حتي 70 تن از قبيله بني اسد به تشويق حبيب بن مظاهر در پي پيوستن به حسين عليه السلام بودند ولي در بين راه با مراقبان ابن زياد مواجه و با آنها درگير گشته و عده اي كشته شدند و گروهي هم جان سالم بدر بردند. [1] .

در كل، اينكه بسياري از كوفيان نتوانستند خود را به حسين عليه السلام برسانند هم به علت فشار و تهديد بسيار بود، و هم بعلت كنتزل راهها، و البته خصايص رفتاري مردم كوفه هم در اين امر دخيل بود. [2] يعني عده اي از دعوت كنندگان مي توانستند بكمك بيايند ولي نيامدند و حتي به صف مخالف پيوستند (از ترس و يا بخاطر وصول به مال و پست)