اصل در زندگي بر خفا و تقيه بود. مي كوشيدند دين و اعتقاد خود را مخفي دارند. پس از وفات امام مجتبي عليه السلام احدي از شيعه نماند جز آنكه بر جان خود بيمناك بود. با مختصر اتهام و افترائي او را از ميان مي بردند.

شعارشان اين بود، خود را حفظ كن، مال خود را حفظ كن، موقعيت خود را حفظ كن. و احساس شان اين بود كه حكومت خائن است و غدار، در انديشه مردم نيست. فقط در پي آن است كه خود را نگهدارد.

و حسين آمد، كه آن راه و آن خط را عوض كند. براي امت اسلامي خط زندگي جديدي را پديد آورد و موجبات تحول در مشي و انديشه را فراهم سازد، شعار او شعار مبارزه بود، و در راه حفظ هدف از سر و جان گذشتن.