آورنده ي چنين آئيني جد او محمد صلي الله عليه و آله است، همانكس كه در تمام بيست و سه سال دعوتش لحظه اي نياسود، و همه امكانات و توش و توان خود را در راه نشر و حفظ آن مصروف داشت، همانكس كه با سران ظلم و استكبار جنگيد، و در ميدان جنگ صدمه


ديد، سر و دندانش شكست، گرسنگي و تشنگي ها را تحمل كرد، اذيت و آزار فوق العاده اي بيش از همه انبياء را پذيرا شد.

خدمات پدر را براي حفظ اين آئين بياد مي آورد كه از همان دوران كودكي اسلام را پذيرا شد و تا روز مرگ، يعني بيش از نيم قرن براي آن سرمايه گذاري كرد. جوانيش را، قدرت و قوتش را، بيان و كلامش را، صبر و تحملش را، عشق و عاطفه اش را، خانواده و فرزندانش را، مالش را و آبرويش را و زندگيش را و سرانجام جانش را فداي اسلام كرد.

او بياد مي آورد مادر مظلومه اش براي اسلام چه جانفشانيها كرد، از جواني وجودش چگونه در راه اسلام مايه گذاشت، با همسر گرانقدرش چه فريادها عليه خائنان داشت، و براي دفاع از ولايت حق، چقدر كتك خورد، به چه ميزان اهانت ديد و تا چه حد مقاومت نشان داد. و سرانجام فرزندي را كه در شكم داشت از دست داد و از شدت رنج و مرارت مبارزه جان سپرد.

برادرش را به ياد مي آورد، صبر و تحمل او، سكوت مهمتر از فرياد او، دشنام شنيدن هاي او، اهانت ديدنهاي او، ضربه خوردن و جراحت ديدن او، و سرانجام مسموميت او را به ياد مي آورد. و راستي چه صبر و تحمل جانگزايي!

بزرگان اسلام، شجاعان، سرداران ناجي چه رنجها كشيدند، چه جانفشانيها كردند و با چه مظلوميتي شهيد شدند؟ ياسر، سميه، حمزه و... و اينك نوبت اوست كه هر چه دارد در طبق اخلاص گذارد و عرضه پيشگاه حق كند.