در مزاج و انديشه حسين عليه السلام هيچ چيز ارزنده تر و گواراتر از اين نبود كه در جامعه اسلامي احكام اسلام پياده و حكم عدالت جاري گردد. او خود را در برابر اسلام و مسلمين متعهد و مسوول مي شناخت، در برابر فقر و غناي مردم، در زمينه آزادي و اختناق، در برابر واماندگيها و بي پناهيها، در برابر گرسنگي فقيران و پرخوري اغنياء احساس تعهد و تكليف داشت.

او سعي داشت دريچه اي از آزادي و عدالت، حق و حساب را به روي مردم باز كند و حتي امنيت خود را بخطر اندازد تا امنيت و آسايش براي ديگران پديد آورد. و در اين راه از يكسو خود اقدامات و انذارهائي داشت و از سوي ديگر مي كوشيد مردم را بيدار نموده و از ماجرائي كه بر آنها مي رود آگاه و هشيار سازد، نامه هاي او به معاويه، سخنرانيها و اعلام نظري هاي او در مجامع عمومي، افشاگريهاي او عليه بني اميه، از سري همين برنامه ها و مسووليتهاست.