بگفته ي بزرگي اين خلاف ادب است كه بگوئيم حسين عليه السلام از پيامبر صلي الله عليه و آله و علي عليه السلام شجاعتر بود، زيرا كه آنها هر كدام اسوه و الگوي شجاعت بودند. درباره ي شجاعت رسول الله صلي الله عليه و آله و حمله او به قلب شمن، و بي پروا جنگيدن او علي عليه السلام فرمايد: كنا اذا احمر الباس اتقينا برسول الله. [1] هر وقت شعله جنگ تيز و حرب خونين مي شد، ما برسول الله پناه مي برديم.

در مورد علي عليه السلام نيز داستان معلوم است، جرات و شجاعت او در ميدان جنگ زبانزد است و شنيديم كه زره ي او پشت نداشت، و يا با يك ضربه بر عمرو بن عبدود تكليف اسلام را با كفر يكسره كرد و نمونه ها از اين قبيل بسيارند.

اما شرايطي كه در عاشورا براي حسين عليه السلام وجود داشت، غير از شرايط علي عليه السلام بود. وضع روحي حسين عليه السلام را بايد در نظر گرفت كه گرسنه و تشنه بود، دلواپسي عطش كودكان را داشت، جوان شهيد شده بودند و... و در چنان وضع و حالي حمله مي كرد و بدين خاطر شجاعت او ضرب المثل شد و در سلام به مقام مقدس امام زمان و وصف حالات او نوشته اند او داراي شجاعت حسيني است. [2] .