پيامبر او را چراغ هدايت خوانده: ان الحسين مصباح الهدي و سفينه النجاه. او كشتي نجات امت بود و از گروه اهلبيت، و رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود داستان اهلبيت من مثل داستان كشتي نوح است، هر كس بدان سوار شود به نجات خواهد رسيد و هر كس از آن تخلف كند غرق خواهد شد. مثل اهل بيتي كمثل سفينه نوح، من ركبها نجي و من تخلف عنها غرق. [1] .

و قيام حسين عليه السلام و به حركت اندازي او نشان از آن دارد كه چراغ هدايت است. چه بسيار بودند هدايتها و ره آموزيها كه توسط حسين عليه السلام صورت گرفتند. اگر او نبود چه كسي مي توانست پستي و عداوت بني اميه را نسبت به اسلام آشكار كند؟ چه كسي مي توانست پرده هاي فريب و خيانت بني اميه را بالا زند؟

او كشتي نجات بود، نه تنها نجات امت، بلكه نجات اسلام. آنها كه از بني اميه گسستند و به حسين عليه السلام پيوستند چه سعادت و سروري بزرگي براي خود فراهم كردند؟ و آنها كه در گرداب اوهام و عثمان مسلكي و آقائي پذيري يزيد و معاويه گير كرده بودند با توسل به حبل ولاي حسين عليه السلام چه نيكو به ساحل سعادت رسيدند (مثل زهير بن قين، حر و...) و آنها كه در طول تاريخ عاشورا به رشته محبت و پيوند حسين چنگ زدند مايه چه رستگاري و نجاتي براي خود فراهم ساختند.

آري، حسين عليه السلام نجات بخش است براي كسي كه خود را در خط هدايت او اندازد و راه رسم او را در زندگي عملي كند، نه آنكه خود تن به گناه دهد و جهنمي گردد و آنگاه حسين عليه السلام خون دهد و او را از دوزخ به درآورد! و اين نكته اي است كه برخي در آن


دچار شبهه و خطايند.