حسين عليه السلام چراغ هدايت است و كشتي نجات، امام است و مقتدا، راهنماي افراد به سوي بهشت است. سعي دارد به هدايت مردم بپردازد و راه را از چاه برايشان مشخص كند و اين رسالتي است كه هر خليفه و امامي در تداوم امر نبوت و رسالت بر عهده دارد.

آري، او كار و اشتغال داشت، چون ديگران برنامه زندگي داشت. اما امامت او ايجاب مي كرد كه پرده هاي جهل و اوهام مردم را بدرد و آنها را به راه خير و صلاحشان آشنا كند و چه بسيار بودند ميزان وقت گذاريها براي حسين عليه السلام در اين راه و مسير؟

ساعاتي از بامداد و شام را در مسجد پيامبر مي نشست و مردم مساله دار به او مراجعه مي كردند. برخي از آنها مساله ديني داشتند و برخي ديگر تشنه ي آگاهيهاي علمي و فقهي بودند و عده اي هم دشواريها و مشكلات اقتصادي، سياسي و اجتماعي داشتند و اما در همه اين موارد باب مراجعه و كمك رسان به آنان بود و اصولا در جريان زندگي روزمره ضمن رسيدگي به كار و برنامه خود به امر ارشاد و هدايت مردم نيز مي رسيد.