درباره عبادت او مورخان و دانشمندان، مخصوصا از گروه اهل سنت سخنها گفته اند و حتي آنها كه دشمن اهلبيت بودند در امر عبادت او راي و نظري شگفت انگيز اعلام كردند. ابن اثير مي نويسد:

حسين كه خداي از او راضي باد فردي فاضل، متدين و زياد اهل روزه و نماز و


حج و صدقه بود و همه كارهاي خوب از او سر مي زد. كان الحسين رضي الله عنه فاضلا دينا- كثير الصوم و الصلاه و الحج و الصدقه و افعال الخير جميعها [1] .

عبدالله بن زبير كه در واقع، رقيب امام حسين (ع)، فردي منافق، مدعي خلافت رسول الله، و دلش لبريز از كينه اهلبيت بود درباره عبادت حسين عليه السلام مي گفت:

او فردي بسيار شب خيز براي عبادت و بسيار روزه دار در روزها بود- لقد كان قواما بالليل و صواما بالنهار- و آن روز كه خبر شهادت او را شنيد شايد از يكنظر خوشحال شد كه رقيبي از سر راه او برداشته شد، ولي از طرفي ديگر گفت:

اما والله لقد قتلوه، طويلا بالليل قيامه، كثيرا في النهار صيامه [2] اما به خدا قسم او را كشتند، در حاليكه او را شبها براي عبادت قيامي بس طولاني بود و بسياري از روزها روزه مي داشت.

عقاد، دانشمند و نويسنده متاخر در كتاب خود بنام ابوالشهداء (پدر يا سالار شهيدان) مي نويسد او اهل نماز بود. علاوه بر نمازهاي واجب نمازهاي مستحبي بسيار مي گزارد، زياد روزه مستحبي مي گرفت، همه ساله به حج خانه خدا مي رفت مگر وقتي كه به ناچار از او ترك مي شد. [3] و نمونه ي اين سخنان در تاريخ زندگي او زياد نوشته شده است.