ما را اين امكان نيست كه ابعاد و جلوه هاي عبادت حسين را ارائه بدهيم، از چه چيز او مي توان سخن گفت؟ از نمازش؟ از روزه هايش، از حجش؟ از دعاهايش؟ از ذكرهاي نيمه شبش؟ از قرائت قرآنش؟... و او در همه امور سرآمد بود.

او عاشق عبادت بود. عصر روز نهم محرم دشمن قصد حمله و يك سره كردن كار او را داشت او از طريق برادرش يك شب را مهلت خواست و در توجيه اين مهلت خواهي فرمود من نماز را دوست دارم، تلاوت قرآن را دوست دارم، امشب مي خواهم با خداي خلوت كنم و شبي را به راز و نياز با او بپردازم و...

صداي زمزمه قرآنش در شب عاشورا شورها در دل افكند، حال نمازيش در روز عاشورا و در وسط ميدان دلها را لرزاند، خدمت رساني او به محرومان در شبهاي تار و حمل بار بر دوش او، پس از مرگ و شهادت حتي دشمن را از اين قتل متاسف ساخت.

او بيست و پنج بار حج بگزارد [1] و همه ي اين سفرها را پياده انجام داد. [2] تا هم تواضعي در پيشگاه خدا باشد و هم در مسير راه بتواند به هدايت و ارشاد مردم بپردازد و مردم را در طريق صلاح آورد.

نمازش تماشائي بود، در كمال خلوص و از خود بيخبري، لرزان و خائف، با چهره اي زرد و با كلماتي كه از تمام وجود او برمي خاست. و الله اكبر او دلها را مي لرزاند و تسبيحات او همه پديده ها را با خود همنوا مي كرد.