او فردي آواره نبود، خانه داشت، زندگي داشت، زن و فرزند داشت، كانون گرم و عزيزي داشت. همسران گرانقدري داشت كه از جمله ي آن، شهربانو دختر يزدگرد پادشاه ايران بود. و آن زن براساس آن چه كه اسناد نقل كرده اند حسين عليه السلام را چون بت خود مي دانست و او را از جانش گرامي تر مي داشت.

و اسناد ما نشان مي دهد كه او پس از زايمان امام سجاد عليه السلام در نفاس از دنيا رفت همسر ديگري داشت به نام ليلا كه مادر علي اكبر است او هم زني مهربان، فاضله،


دوستدار حسين عليه السلام و دلباخته او بود و امام نيز او را بسيار گرامي مي داشت (برخلاف مشهور ليلا در كربلا حضور نداشت) و يا از رباب دختر امرو القيس به عنوان همسر او نقل مي كنند كه مادر سكينه است و هم مادر علي اصغر، شيرخوار شهيد كربلا، كه زني بود فاضله شاعره، اديبه، راويه احاديث، و دلداه به حسين عليه السلام كه امام را از جان خود عزيزتر مي داشت و گويند پس از واقعه كربلا دوام نياورد و بزودي از دنيا رفت.

او فرزندان عزيز داشت مثل علي اكبر كه شبيه ترين فرد از نظر صورت و اخلاق به پيامبر صلي الله عليه و آله بود و امام مي فرمود: هرگاه كه دلم هوس ديدار پيامبر صلي الله عليه و آله مي كرد به صورت علي اكبر نگاه مي كردم. پسر ديگرش امام زين العابدين عليه السلام است كه پيشواي شيعيان پس از حسين عليه السلام پدر و جد هشت تن از امامان است. پسر ديگري دارد به نام عبدالله، و ديگري علي اصغر شيرخوار كه در كربلا به شهادت رسيدند و...

دختري دارد به نام سكينه، دختري شيرين زبان، فصيحه، عاقله، و بعدها شاعره و اديبه، دختري ديگر به نام رقيه كه در جريان اسارت يزيد، از دنيا رفت و در دمشق مدفون است و دختري ديگر بنام فاطمه كه داستان سخنان و زمزمه هاي او در كوفه معروف است و...

و بدين سان او را خانواده اي است گرانقدر و عزيز كه جمعي صميم و يكدل را تشكيل داده اند و حسين عليه السلام آنها را دوست مي دارد و بويژه كه او فردي باعاطفه است و برترين مهر و عاطفه را درباره آنها معمول مي دارد. شك نيست كه دست كشيدن از آنها براي او دشوار است ولي همه دشواري ها را در راه رضاي خدا تحمل مي كند:



تركت الخلق طرا في هواكا

و ايتمت العيال لكي اراكا [1] .