وجود امام حسن عليه السلام در عين صلح با معاويه براي دستگاه بني اميه چون خاري در چشم بود و وجودش را نمي توانست تحمل كند. زيرا او در عهد صلح خود، پيمان داشت براي پس از مرگش امام حسن عليه السلام را جانشين معين كند، در حاليكه در دل هواي جانشيني يزيد را مي پروراند و طبيعي بود كه تا امام حسن عليه السلام زنده است او نتواند كار بيعت يزيد را استقرار بخشد.

معاويه به همين انديشه توطئه هائي را براي از ميان برداشتن حسن عليه السلام ترتيب داد و بالاخره با فريب دادن همسرش موجباتي را براي مسموم كردن امام فراهم آورد و گويند امام مجتبي عليه السلام قبل از شهادت برنامه قيامي مسلحانه را عليه معاويه طراحي كرده بود كه به نتيجه نرسيد.

با شهادت امام محتبي مسئووليت امر پيشوائي مردم بر عهده حسين عليه السلام افتاد، و الحق چه مسئووليت سنگيني آنهم چه دوران پرماجرائي؟ معاويه قبل از مرگ خود براي يزيد با تطميع و تهديد بيعت گرفت و هسته جنايتي را در زير خاك نهاد كه بعدها بصورت شجره خبيثه سر برآورد و پاگرفت و تيغ هاي منفورش رشته هستي پيامبر صلي الله عليه و آله را دريد و حسنينش عليهماالسلام را شهيد ظلم و ستم كرد.