امام را وصايائي متعدد و متنوعي بود. برخي از آنها خطاب به عامه مردم است و ما نمونه آن را در خطبه ها و نامه هاي امام اميرالمومنين عليه السلام مي بينيم، برخي خطاب به استانداران و زمامداران است، برخي ديگر خطاب به اهل البيت و فرزندان است و بخشي هم متوجه يكي از فرزندان مثل حسن. [1] .

و حسين عليه السلام كه ذيلا مي خوانيم.

او در وصيتي ويژه حسين عليه السلام به او چنين فرمود:

- يا بني اوصيك بتقوي الله في الفقر و الغني

- و كلمه الحق في الغني و الفقر

- و بالعدل علي الصديق و العدو

- و بالعمل في النشاط و الكسل.

فرزند عزيزم ترا در حال فقر و غنا به رعايت تقواي خدا سفارش مي كنم.

در حال ثروت و فقر راه ميانه را در پيش گيري.

و بر دوست و دشمن به عدالت رفتار كني.

و در نشاط و كسالت كار را از ياد نبري... [2] .