او حدود پنج سال بر مردم حكومت راند و بهترين نمونه ي حكومت عدل را بمعرض نمايش گذارد. و در طول اين مدت بنفع مردم اگرچه به زيان خود، كارهائي را انجام داد كه چشم اميد مردمان را به سوي خود دوخته و ديدگان دشمنان مذهب را به سوي خود نگران كرده بود.

او در توطئه تروري به شهادت رساندند و حسين از اين واقعه دردمند و نگران كه خداوندا چرا مردم تا اين حد جاهي و منافقند و برادر و وصي پيامبر صلي الله عليه و آله را بخاك و خون مي كشانند و براي او تحمل اين مصيبت دشوار بود كه بايد جنازه پدر را در محلي ناشناس و به دور از چشم مردم دفن كنند تا مبادا خصم از محل دفنش سر درآورد و به پيكر بي جانش اهانت نمايد.

امام علي عليه السلام در ذهن خود براي اثبات حق و ابطال باطل نقشه ها داشت. او هفته اي قبل از شهادت ده هزار نفر را به سر داري حسين، ده هزار نفر ديگر را به سركردگي ابو


ايوب، ده هزار نفر را با قيس بن سعد و... همراه كرد كه آماده مبارزه با معاويه باشند و ريشه آن فساد را از جاي بركنند. اما هنوز به جمعه نرسيده بودند كه آن جنايت عظيم اتفاق افتاد و امام به شهادت رسيد. [1] .