اينك سال 11 هجري است. رسول خدا از سفر عظيم حج برگشته و جريان خلافت علي را در غدير به گوش مردم فروخوانده و علي را به رهبري امت پس از خود منصوب كرده است. كارهاي خود را جمع و آخرين سفارش ها را به امت نموده است.

يكي دو ماه آخر عمر مردم را به وحدت و اتحاد دعوت مي كرد و از تفرقه ها و جدائي ها پرهيزشان مي داد. درباره اهلبيت و ذوي القربي سفارشي بسيار داشت، آنچنان كه گوئي وضع آينده آنها را از نظر مي گذراند.

بيمار شد ولي در عين حال، پيامبر با بدن تبدار در مسجد حاضر مي شد و به اداره امور مسلمين و سر و سامان دادن آنها مي پرداخت. در لابلاي سخنانش از مردم خويش خبر مي داد و اين سخني بود كه براي مردم، بويژه خاندانش غير قابل تحمل مي نمود.

ايامي بر او گذشت و تب از او نبريد. طبق روال عصر پنجشنبه اي به قبرستان بقيع آمد و فاتحه اي نثار مردگان كرد و يادآور شد كه خوشا به سعادتتان، از فجايع و تاريكي ها و فتنه هاي بعدي دور و بركنار مانديد و از اين پس فتنه ها چون ابرهاي سياه و ظلماني بر سر اين امت سايه خواهد افكند و...