سه رخداد مهم در 7 سال اول زندگي حسين مشاهده مي شود كه هر كدام بتنهائي براي به زانو درآوردن كودكي در آن سن كفايت كننده بود. واقعه وفات رسول الله ص، واقعه سقيفه، و واقعه وفات مادر.

او دوران كودكي نسبه خوبي داشت زيرا كه جدا مورد توجه رسول خدا صلي الله عليه و آله بود و پدري چون علي عليه السلام و مادري چون فاطمه عليهاالسلام او را در كنار خود داشتند. آنهمه مهرها و محبتها، آنهمه بازي كردن با او، آنهمه آموزش ها و جهت دهي ها براي حسين فرصتي مغتنم بحساب مي آمد. بويژه كه در خانه وحي رشد پرورش مي يافت و آواي وحي را مي شنيد.

او در همه وقايع و جريانات 7 سال آخر عمر رسول الله صلي الله عليه و آله حضور داشت، حتي در پيمان ها، صلح ها مباهله، و در مواردي امضاي او بر پاي عهدنامه ها وجود دارد. رسول خدا شهادت او و برادرش را بعنوان شهادت افراد عادل و بالغ پذيرا بود و اين مساله اي بود كه همگان بر آن اعتراف داشتند و از دلائل گرفتار كننده خصم يكي همين گواهي ها بود.