رسول خدا صلي الله عليه و آله بارها و بارها اعلام نمود كه فرزندان من از صلب من و علي هستند. نسبت فرزندان هر مادري را به سوي پدر دهند مگر اولاد فاطمه عليهاالسلام كه من پدر ايشانم. [1] او فرمود:

ان الله عز و جل جعل ذريه كل نبي من صلبه خاصه و جعل ذريتي من صلبي و من صلب علي بن ابيطالب- ان كل بني ام ينتسبون الي ابيهم الا اولاد فاطمه فاني ابوهم. [2] .

كه معناي آن در فوق عرضه شد.

علي عليه السلام نيز در جنگ صفين وقتي حسن و حسين را مي ديد كه بي محابا به ميان


دشمن مي روند مي فرمود: املكوا عني هذين الغلامين لئلا ينقطع نسل رسول الله. [3] .

اين دو (حسن و حسين) را نگهداريد كه كشته نشوند. و نسل رسول خدا منقطع نگردد. و يا در خطاب به پسرش محمد حنفيه در جنگ صفين و فرمانهاي مكررش در پيشتازي و جنگ فرمود: اينكه به تو فرمان حمله مي دهم و به حسنين نمي دهم بدان خاطر است كه تو پسر مني و آن دو پسر رسول الله اند. [4] .

رسول خدا بارها و بارها به در خانه فاطمه عليهاالسلام مي آمد و حسن عليه السلام و حسين عليه السلام را بعنوان دو فرزند خود فرامي خواند ادعي لي ابني - دو پسرم را بگو بيايند فيشمهما و يضمهما اليه [5] آنگاه آنها را مي بوئيد و بسينه مي چسبانيد.

اسامه بن زيد بن حارث گويد درب خانه پيامبر را زدم- پيامبر بيرون آمد. در حاليكه با او سخن مي گفتم ديدم چيزي در زير عبا دارد كه آنها را به زحمت نگاه مي دارد. گفتم اين چيست كه آن را به زحمت نگاه مي داري؟- عبا را كنار زده ديدم حسن و حسين اند. فرمود اين دو پسران من و فرزندان دخترم هستند- من اينها را دوست مي دارم. [6] .