ولادت او با همه سروري كه در خاندان پيامبر برانگيخت، زمينه ساز ظهور و بروز بسياري از كدورتها و اشكها و ناله ها شد. به روايت مورخان شيعه و سني از همان آغاز زندگي خبر شهادت او در خانواده اش منتشر شد.

ابن حجر عسقلاني نشر خبر شهادت او را مربوط به دوره خردسالي حسين عليه السلام مي نويسد كه او در خانه رسول الله صلي الله عليه و آله سرگرم بازي بود جبرئيل نازل شد و معروض داشت: امت تو بعد از وفات تو اين فرزندت را مي كشند و به حسين اشاره كرد. ان امتك تقتل ابنك هذا من بعدك و او ما بيده الي الحسين عليه السلام. [1] .

ابن صباغ گويد جبرئيل خطاب به پيامبر و اشاره به حسين عليه السلام عرض كرد:

- اتحبه؟ آيا او را دوست مي داري؟

- قال صلي الله عليه و آله نعم: پيامبر فرمود آري- جبرئيل گفت:

- ان امتك ستقتله- مطمئنا امت تو او را بزودي خواهند كشت.

- و ان شئت اريتك تربه الارض التي يقتل فيها اگر بخواهي خاكي را كه در آن حسين تو كشته مي شود به تو نشان دهم. [2] و بعد جبرئيل مشتي از خاك آن سرزمين را براي رسول خدا آورد. [3] و گويند اين واقعه در روز ولادت حسين بود و فاطمه آن را از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيد و گريست. [4] و حتي نوشته اند بر پيامبر از شنيدن داستان مصيبت حسين عليه السلام حالت غشوه عارض شد و پس از ساعتي از آن حال بيرون آمد. [5] .

و فرمود: اين حسين در روز قيامت براي من و قاتل تو جايگاهي از دادخواهي است و خداي مرا طرف مخاصمه با دشمن تو قرار خواهد داد. [6] .