مادر او فاطمه است، دختر پيامبر، حبيبه او، سيده نساءالعالمين و همانكس كه رسول خدا صلي الله عليه و آله از او بوي بهشت مي شنيد. همه ذريه اهلبيت از طريق او به رسول خدا


متصل مي شوند خداي، او را به عزت هميشگي مفتخر كرد و امر خلافت را تا عصر مهدي از بطن و رحم او مقرر فرمود. و اين خود، مسئله مهمي است كه از آن همه زنان، فرزندي از پيامبر زنده نماند جز فرزندان فاطمه عليهاالسلام كه سبب پيوند نبوت و خلافت شده اند.

او بهترين زنان اهل بهشت است [1] ، معصومه است، صديقه است، مرضيه است، محدثه است، بتول است، اهل عبادت است، اهل تقوي و ورع است. رسول خدا به احترامش از جاي برمي خاست و او را در كنار خودش مي نشاند.

او در آسمان هدايت، همانند كره اي نورافكن بر امت است كه خورشيد را سزاوار است از نور او پرتو گيرد به گفته ي مرحوم غروي اصفهاني:



في الافق المجد هي الزهراء

للشمس من زهرتها الضياء [2] .



ديگر از كار و تلاش و عظمت و عبوديت و اخلاص فاطمه عليهاالسلام سخن نگوئيم كه آن را دفتري جداگانه لازم است.