جد مادري او رسول الله صلي الله عليه و آله است، طرف خطاب لولاك لما خلقت الافلاك، خداي، او را خاتم انبياء و اشرف و افضل همه ي آنها قرار داد. او عاقب است و خود فرمود عاقب، كسي است كه پس از او ديگر پيامبري نيايد.

او در قفاي همه پيامبران مبعوث شده و نور هدايت قرآنش هم اكنون بر سر مليونها جمعيت تابان و روشني بخش است. خداي، طينت او را از گوهري گرانقدر، از نوري منسوب به خود آفريد و در 40 سالگي او را به انجام وظيفه اي بس سنگين و تشكيل و اداره حكومت اسلامي پس از 13 سال فراخواند.

او بيست و سه سال به دعوت مردم پرداخت و جامعه را به زير لواي قرآن گرد آورد حكومتي تشكيل داد كه سمبل حكومت كساني است كه سخن از عدالت و انسانيت و شرافت دارد. زندگي او بعنوان حاكم بشري، مورد آرزوي همه كساني است كه حق خواه و حق طلبند و دوست دارند بر مبناي موازين معنوي، و رابطه انسان با خدا و كار براي خدا به پيش روند.

او از دنيا رفت در حاليكه براي تداوم هدايت بشر دو امانت گرانقدر از خود بر جاي گذاشت و مردم را به تمسك به آن دو سفارش كرد: قران، عترت. اني تارك فيكم


الثقلين كتاب الله و عترتي، ما ان تمسكتم بهما لن تضلوا ابدا. [1] .