او از تباري است كه در آن نسلا بعد نسل اصل، شرح و برگ، و گل و ميوه شجره نبوت را مي بينيم، نبوتي كه اصل و رمز آفرينش است و پيامبراني را كه خداي براي هدايت انسانها به جهان فرستاد. آغاز آن آدم است و خاتم آن محمد- صلي الله عليه و آله و سلم و حسين از نسل همين پيامبر خاتم است.

رسول خدا صلي الله عليه و آله خود در بياني مي فرمود، ما خاندان اهلبيت از نور آفريده شده ايم. [1] .

و هم فرموده ما در تداوم شجره نبوتيم كه شاخ و برگش در خاندان ما گسترده شده و ميوه و ثمر آن ظهور كرده است. اسناد اسلامي ما نشان مي دهند كه همه اجداد پيامبر ما در طول مدت حيات بر دين حق بوده، و هرگز بت نپرستيده اند. نور آنها در صلب و رحم مشركي قرار نگرفته و در نسب پاكشان چنين شبهه اي نبوده است.

ابراهيم پيامبر كه به همراه فرزندش اسمعيل بناي خانه كعبه را نهادند جد حسين عليه السلام حساب مي آيند و ديگر اجداد بزرگوارش در طول فاصله ابراهيم عليه السلام تا محمد صلي الله عليه و آله همه از انبياء، و اولياي خدا و از حاملان رسالت الهي بودند. در طول تاريخ كعبه را آنان متولي بودند، و چاه زمزم را آنان زير نظر و تحت مرمت داشتند. و اين مسئله اي است كه مشركان قريش نيز به آن اذعان داشته و امر مالكيت و توليت آن را براي خاندانشان پذيرفته بودند.