سخن از حسين عليه السلام است و خاندان كريم و تبار بزرگ او. مردي كه در تاريخ جهان از نظر قيام و حركت و موج آفريني بي نظير است. تاريخ اسلام با جهاد مصفاي او رنگ و رونق يافت و دنياي تشيع به بركت وجودش مجد و صفائي پيدا كرده است.

اگر حسين عليه السلام و موقع شناسي او نبود بر حسب ظاهر، طومار اسلام علوي در هم پيچيده مي شد و خطي نوميد كننده در جهان سايه مي گستراند كه اميد طالبان اسلام راستين را به ياس مبدل مي ساخت. اسلامي را كه يزيد معرفي و بر پيروان آن امامت كند درخور اعتنائي نيست و ديني كه بني اميه مفسر و مبلغ آن باشند دين نيست.

حسين فرزانه اي است كه در فرصتي حساب شده، با فراهم آوردن شرايط و موجبات بيداري افكاري عمومي از جاي برخاست پيراهن كهنه خود را سند و خون دل خود را مركب قرار داد و در آن اعلاميه دفاعي اسلام را نگاشت. او به بشريت نشان داد اسلام آن نيست كه معاويه و يزيد مي گويند و عمل و سنت اسلامي آن نيست كه آنها انجام مي دهند. خط پيامبر صلي الله عليه و آله و قرآن را بايد در اهلبيت و خاندان علي عليه السلام و فاطمه جستجو كرد.