قيام حسين بن علي عليه السلام از نوادر وقايعي است كه در جهان بشريت رخ داده و همه اذهان را متوجه خود ساخته است. هيچ قيامي در تاريخ چهان نتوانست اين همه آثار و


پيامد را از خود برجاي گذارد و به دنبال خود بكشد. ما در تاريخ حيات بشر افراد بسياري را مي شناسيم كه به خاطر هدف آرماني خود كشته شده اند اما حساب حسين بن علي از همه آنها جداست. و نيز ما انسانهاي بسياري را مي شناسيم كه براي دفاع از حق و عدالت و آزادي بپاخاسته اند ولي مساله سيدالشهداء مساله اي ديگر است. زيرا هر قدر بر تاريخ بشر بيشتر مي گذرد بر اهميت و اعتبار آن نيز افزوده تر مي گردد.

داستان قيامش داستان ظهور عاليترين تجليات روحي و معنوي انسان است و تحقير و كوچك شمردن همه مظاهر لذات مادي بخاطر معنويت. علمي بود خالصانه و صرفا براي كسب رضاي خدا و اين خلوص كار خود را كرد و اثر خود را بخشيد و چيزي را كه جامعه اسلامي فاقد آن بود به جامعه داد.

اهميت واقعه كربلا در اين است كه حقانيت اسلام را روشن كرد و حيات و بقاي اين آئين الهي را تضمين نمود و بهمين خاطر گفته اند الاسلام نبوي الحدوث و حسيني البقاء. اگر منبع و رسول اسلام را محمد (ص) مي دانيم حسين عليه السلام حماسه ساز و امضاءكننده دوام و بقاي آن است.

اين واقعه از نظر عاطفي نيز آميخته با شور و هيجان و آه و سوز است. داستان شهادت حسين عليه السلام اشك رسول خدا را جاري كرد. [1] و تاريخ مذهبي ما را با رنگ خون رنگين نمود از ميان حوادث و وقايع جهان هيچ حادثه اي را دلخراش تر و سوزآورتر از آن نمي شناسيم و آن شور و عزا و اشك و ناله تا امروز نيز باقي و بادوام است و تا ابد نيز جاودان خواهد ماند.