خداي را سپاس كه اين توفيق را با ما رفيق كرد تا كام ما را با تربت پاك نخستين پاسدار اسلام گرفتند و بذر شهد عشق حسيني را در زواياي جان و انديشه ناتوان ما پاشيده اند و در اولين روز ولادت، حس سپاس و ستايش ما را در برابر عظمت ابر مرد تاريخ بشريت حضرت ابي عبدالله الحسين (ع) برانگيخته، محبت او و يارانش را در دل ما زنده نگاه داشتند.

از حضرتش خاضعانه تمنا داريم كه اين احساسات پاك را نسبت به سرور و سالار شهيدان و جوانان بهشت تا آخرين لحظات زندگي در امت شهيدپرور ما حفظ بفرمايد و ياد و خاطره حسين (ع) و عاشورا را همواره در ذهم و زبان و قلم ما زنده و پويا نگاه دارد؛ چرا كه حسين (ع) اگر بزرگترين شخصيت اسلامي نباشد قطعا شخصيت بزرگ اسلام هست و اگر چه عاشوراي حسيني بزرگترين حادثه تاريخي نباشد، بي ترديد حادثه بزرگ تاريخ اسلام و تشيع خواهد بود. عاشورا در تاريخ اسلام، رويداد عظيمي است كه رسالت احياي همه آنچه را كه انبياي الهي بويژه خاتم پيامبران حضرت محمد بن عبدالله (ص) براي بشريت به ارمغان آورده اند و در راه تبليغ و نشر و تحقق آنها رنج هزاران زخم زبان و شمشير را بجان خريدند، بر عهده دارد.

اگر بعثت، روز بلوغ و تكامل عقل بشر، و غدير، روز بلوغ حق و تكميل دين باشد؛ عاشورا روز بلوغ حماسه جاويد اسلام و بحق روز درخشش خون و خورشيد امامت است.

حماسه تابناكي كه همواره بزگترين ضربه كاري را بر پيكر خودكامگان ستمگر و استعمارگران چپاولگر، اين دشمنان ديرين اسلام و انسان فرود آورد و به همين دليل از گذشته هاي دور يعني فرداي همان روز تا امروز اين حادثه آماج تيرهاي زهرآگين تحريف تاريخي قرار گرفته است.

اين مارهاي زخم خورده با خارجي معرفي كردن قهرمان كربلا و سوء استفاده از اعتقاد به قضا و قدر الهي، به مسخ ماهيت پيام و آرمان عاشورا همت گماشته اند.

به دليل اهميت و حساسيت و عظمت اين حادثه غم انگيز بود كه پيامبران الهي از حضرت آدم صفي الله تا خاتم النبيين (ص) پيش از پيشامد اين فاجعه بزرگ بشري و تحقق عاشورا در عينيت تاريخ در فرصتها و مناسبتهاي مقتضي به پيشگويي و بيان عظمت عاشورا و شخصيت والاي حضرت امام حسين (ع) و موقعيت امام سوم شيعيان در خاندان پيامبر، و شكوه مقام او و همراهانش در كربلا و نيز دوستان و پيروانش در پيشگاه خدا و پيامبر (ص) پرداخته و پيشوايان معصوم ما نيز قبل و بعد از آن حادثه به سوگ نشسته اند. [1] .

خود امام حسين (ع) هم در ضمن وصيتنامه تاريخي سياسي خويش به برادرش محمد حنفيه در مدينه و سخنرانيها آموزنده خود از مدينه تا كربلا هدفها و برنامه ي الهي خويش را در اين قيام مقدس بازگو، و تا اندازه اي از پيش اين توطئه شوم را خنثي كرد.

پاسداران فرهنگ اهل بيت عصمت و طهارت در زمينه معرفي چهره واقعي عاشورا تلاشهاي فراواني كرده، و آثار گرانسنگي درباره تحليل نهضت حسيني از خود به يادگار گذاشته اند؛ اما در وضعيت كنوني، كه بار ديگر به بركت راهپيماييهاي عاشورا و اربعين حسيني و دستجات عزاداري و مجالس حسيني انقلاب اسلامي ايران به پيروزي رسيده و دشمن در جنگ نظامي شكست خورد، اكنون هجوم و به تعبير مقام معظم رهبري دام ظله العالي، شبيخون فرهنگي را آغاز كرده است؛ لذا بر همه آگاهان و نويسندگان اسلامي، كه بار مسئوليت حراست از فرهنگ پوياي تشيع و ميراث گرانبهاي اسلام رو به رشد پايا و سازنده را به دوش مي كشند، فرض است كه به پيروي از پيشوايان شيعه در حفظ و احياي نهضت مقدس عاشورا و پيام و آرمان اصيل حسين (ع) و ياران باوفايش در كربلا بكوشند؛ چنانكه بنيانگذار جمهوري اسلامي و رهبر كبير انقلاب اسلامي امام خميني قدس سره مي فرمود: «كربلا را زنده نگه داريد و نام مبارك حضرت سيد الشهدا را زنده نگه داريد كه با زنده بودن او اسلام زنده نگهداشته مي شود.

عاشورا را زنده نگه داريد كه با زنده نگه داشتن عاشورا كشور شما آسيب نخواهد ديد.» [2] .