بازگشت

چكيده


و جعلناهم ائمة يهدون بامرنا و أوحينا اليهم فعل الخيرات و اقام الصلوة و ايتاء الزكوة و كانوا لنا عابدين. [1] .

ما، ايشان (حضرت ابراهيم و فرزندان شايسته او) را اماماني قرار داديم كه به فرمان ما رهنمايي مي كنند و انجام كارهاي نيك و برپاداشتن نماز و پرداختن زكات را به ايشان وحي نموديم و ايشان، تنها ما را پرستش مي كردند.

در اين مقاله چنانكه از عنوانش پيداست، هدف روشن نمودن مفهوم پيشوايي و پاسداري امام معصوم از ديدگاه اسلام است. در اين مقال در بخش نخست كوشش شده است به اهميت و عظمت عاشوراي حسيني در كنار دو رويداد بعثت و غدير در تاريخ اسلام و تشيع، و موضعگيري خودكامگان ستمگر و استعمارگران چپاولگر در طول تاريخ در مسخ و تحريف ماهيت نهضت مقدس عاشورا و پيام عاشوراييان اشاره شود و با توجه به برداشتهاي غلطي كه از سوي عوامزدگان و روشنفكران غربزده در معرفي امام و جايگاه او در امت اسلامي ارائه شده ضرورت امام شناسي درست براي نسل معاصر گوشزد گردد.

با توجه به آيات و روايات رسيده به تبيين مفهوم صحيح امامت و ولايت و رابطه آن با نبوت و رسالت و مسئوليتهاي امام در جامعه اسلامي در فرهنگ پويايي شيعه و اسلام اصيل پرداخته، و تأكيد شد كه امامت، اصل الاصول است و امام علاوه بر مقام معنوي ولايت تكويني و فرمانروايي در طبيعت به اذن خدا، مسئوليت راهنمايي، رهبري و رهنموني امت را به عهده دارد.

امام به عنوان يك انسان تكامل يافته و برگزيده خدا ادامه دهنده راه انبياي عظام الهي است. امام در عمل به عنوان علت مبقيه اسلام در طول تاريخ 1400 ساله امامت، وظيفه سنگين حفظ امت و پاسداري و احياي شريعت را در هر زمان، متناسب با مقتضيات و شرايط آن بخوبي انجام داده است.

اختلاف سيره امامان و نيز شهرت هر يك به خصوصيت ويژه را مي توان از تفاوت اوضاع سياسي - فرهنگي و جو حاكم بر دوران اين بزرگان شناخت و بايد آن را در اصل «رعايت ضرورت و مقتضيات زمان» جستجو نمود.

در بخش پاياني به بررسي حكم فقهي استقبال امام حسين (ع) از مرگ، و رفع شبهات وارده در اين باب با تأكيد به آگاهي امام از سرانجام كار، كه رسيدن به فوز شهادت و احياي اسلام و ارزشهاي اسلامي بود، پرداخته شد و سرانجام درسي كه آن سالار شهيدان به همه دينداران داده بود يادآوري گرديد كه بايد همه مصالح مادي و منافع شخصي را به دليل ارزش والاي دين در زندگي انسان، فداي دين نمود و اين اشعار را زنده كرد كه: «همه چيز براي دين نه دين فداي همه چيز».


پاورقي

[1] قرآن مجيد. سوره انبيا آيه‏ي 73.