در اين نوشتار بر آنيم كه محتواي «جنبش احياي دين» و ماهيت «نهضت احياي دين» را در قيام حضرت اباعبدالله (ع) بيابيم.

در ابتدا به فلسفه اجتماعي اسلام يعني «به پا داشتن و اقامه عدل» و اهميت آن در «بينش اجتماعي اسلام» اشاره اي شده است و تأثير عدالت را در تحقق اهداف مكتب اسلام مورد توجه قرار داده ايم.

در نهايت با استناد به كلام امام حسين (ع) و با بهره گيري از انديشه هاي محييان بزرگ اسلام در دوران معاصر (حضرت امام، آيت الله مطهري، آيت الله خامنه اي) نتيجه گرفتيم كه به پا داشتن عدل و به عبارت ديگر «احياي فلسفه اجتماعي دين» مفهوم و معناي احياگري نهضت حسيني است.

بر اساس اين مطلب ابتدا ديدگاه اسلام را در مورد مبناي اساسي و سنگ بنيادين جامعه اسلامي به كنكاش گذارده ايم و آنگاه ميزان انطباق ماهيت نهضت احياي دين در قيام عاشورا را با آن بررسي كرده، دريافتيم كه احياي فلسفه اجتماعي دين يعني «اقامه عدل و قسط» ماهيت و مفهوم «آسيب زدايي» و «آفت زدايي» و احياي دين در نهضت حسيني است. به گونه اي كه مسامحه در رسيدگي به اين امر و سستي در علاج و درمان اين بيماري اجتماعي در جامعه اسلامي به مرگ و هلاكت آن منجر خواهد شد و حيات مسلمين را در معرض «اضمحلال و نابودي قرار مي دهد.»