زاهر [1] فردي با تجربه قهرماني شجاع و مشهور بود و در محبت اهل بيت عليهم السلام نيز شناخته شده بود. او دوست عمرو بن حمق،

يار برجسته ي اميرمؤمنان عليه السلام بود. [2] و چون عمرو بر عليه زياد قيام كرد، او نيز در گفتار و كردار، عمرو را ياري نمود. هنگامي كه معاويه در پي جلب ابن حمق برآمد، دستور دست گيري زاهر را نيز داد و در اين ماجرا، عمرو بن حمق كشته شد و زاهر متواري شد و جان سالم به در برد.

زاهر، در سال 60 هجري حج به جاي آورد و در اين سفر، به ملاقات امام آمد و با آن حضرت همراه شد و راهي كربلا گرديد. [3] او، در روز عاشورا، در حمله ي نخست به شهادت رسيد. [4] .

[1] برخي اين شخص را همان زاهر بن عمر اسلمي کندي دانسته‏اند که از اصحاب شجره بوده، در حديبيه و خيبر شرکت کرده است. (مستدرکات علم رجال الحديث، ج 3، ص 416).

[2] معجم رجال الحديث، ج 7، ص 214؛ برخي با توجه به زيارت ناحيه، او را از غلامان عمرو بن حمق مي‏شمارند؛ اما اين زاهر عرب است و چنين فردي نمي‏تواند غلام باشد و شايد غلام عمرو بن حمق، فردي به نام زاهر بود است و با زاهر بن عمرو نيز متفاوت باشد. (الامام الحسين عليه‏السلام في کربلاء، ص 206).

[3] ابصار العين، ص 173.

[4] مناقب آل ابي‏طالب، ج 4، ص 113؛ ر.ک: بحارالانوار، ج 45، ص 72 و ج 101 ص 340.