چون كاروان در اين منزل توقف كرد، مردي از بني عكرمه به نام عمرو بن لوذان از امام خواست كرد تا حضرت بازگردد و گفت: «قدم نمي گذاري مگر بر سر نيزه ها و لبه ي شمشيرها». امام حسين عليه السلام در پاسخ، بر پوشيده نبودن اين امر و انجام شدن امر خداوند تأكيد كرد و فرمود:


والله! آنان دست از من بر نمي دارند، تا خونم را بريزند، هنگامي كه چنين كردند، خداوند كسي را بر آنان مسلط مي كند تا پست ترين امت ها شوند. [1] .