ابوحمزة نصير خادم گويد: مكرر شنيدم ابومحمد امام حسن عسكري (ع) با غلامان خويش با لغتهاي آنها حرف مي زد و در آن غلام ها ترك و روم و صقالبه بودند و از اين كار تعجب كردم و گفتم او در مدينة متولد شده و به كسي ظاهر نشد تا اين كه امام ابوالحسن هادي (ع) از دنيا رفت و كسي او را نديد پس چطور با آنها با لغات شان تكلم كرده و حرف مي زند و اين مطلب را در نفس خودم مي گفتم پس آن بزرگوار رو كرد به من و فرمود: خداوند عزوجل حجت خود را از ديگر مردم و خلق خود جدا كرده و به او معرفت تمامي اشياء را عطا فرموده و حجت


او بر تمامي لغات و انساب و حوادث معرفت داشته و مي داند و هرگاه اين طور نباشد ميان حجت و آنهائي كه او بر آنها حجت خداست فرق نمي شود [1] .

ناگفته نماند: صقالبه جمع صقلاب است و آنان اقوامي بودند كه در ميان بلغار و قسطنطنية سكونت داشتند و مردم فعلي چك وسلواكي و يوگوسلاوي از اعقاب همين اقوام مي باشند و صقلاب با سين نيز نوشته مي شود.

نصير خادم از تكلم امام (ع) با غلامهاي خود با زبان مادري آنها از تركي و رومي و صقلابي در تعجب شده در صورتي كه مي دانسته امام (ع) در كودكي نزد كسي آن زبانها را ياد نگرفته و امام (ع) از ضمير او خبر داده و با دليل به او فهمانيده كه كسي كه او حجت خدا بر عموم بشر است بايد به زبان آنها آشنا باشد و الا بايد در او صفت نقص


وجود داشته باشد كه عبارت از نفهميدن اوست زبان اشخاصي را كه او بر آنها حجت خداست و حال آن كه در امام (ع) نقصي نبايد وجود داشته و فاقد صفات كمال بوده باشد چنانچه ادله ي عقلي و نقلي بر آن دلالت دارد.

علي بن مهزيار گويد: غلام خود را پيش امام ابوالحسن هادي (ع) براي حاجتي فرستادم و او سقلابي بود و غلام برگشت در حالي كه در تعجب بود به او گفتم به تو چه شده كه در تعجب هستي؟

گفت: چطور تعجب نكنم پيوسته با من با زبان سقلابي حرف مي زد گويا او يكي از افراد ماست [2] .

ابوهاشم جعفري تركي حرف زدن امام هادي (ع) را در مدينة ايام واثق عباسي به ابغاء سرلشكر قشون ترك نقل كرده است باز ابوهاشم جعفري تكلم امام هادي عليه السلام را با وي به زبان هندي نقل كرده و از معجزه ي امام عليه السلام به چندين زبان آشنا شده كه يكي از آنها زبان هندي بوده است [3] .

آيا امام هادي و امام حسن عسكري عليه السلام آن زبانها را از كسي آموخته بودند؟ و به كسي كه از وي زبان ياد گرفته بودند به او اجرت


داده و هزينه ي آن را پرداخته بودند؟ آيا در تاريخي اين مطلب را در حق أئمه عليهم السلام نگارش داده اند؟ مگر اين كه گفته شود: گر چه مؤرخين درباره ي ائمه ي اطهار عليهم السلام همچو مطلبي را نگارش نداده اند ولي در عصر ما روشنفكران خمود پيدا مي شوند كه دروغهاي خيالي خودشان را جزء تايخ كنند و در صفحات آن آنها را ثبت نمايند بلكه مدركي براي نسل آينده تهيه كنند تا آنها بتوانند اميرالمؤمنين عليه السلام و ساير ائمه ي طاهرين (ع) را به رديف آن جهال بي علم و معرفت كه خلافت اسلامي را بعد از پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم اشغال كردند بياورند و آن حجج الهي را امثال آنها بشمارند.