به عقيده ي شيعه ي اماميه و اكثر اهل سنت و اهل تحقيق آنها آية تطهر:

انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم


تطهيرا [1] .

درباره ي رسول الله صلي الله عليه و آله و اميرالمؤمنين و فاطمه ي زهراء و امام حسن مجتبي و سيدالشهداء عليهم السلام نازل شده است و به موجب اخبار متواتره به طرق شيعه و سني مورد نزول آيه ي شريفه و مفاد آن اختصاص به پنج تن آل عبا عليهم السلام دارد و زوجات پيغمر صلي الله عليه و آله داخل نيستند چون دفع رجس از آن بزرگواران است نه رفع آن تا زوجات داخل شوند و رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم خارج از مفاد آيه ي شريفه باشد و رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم باالاجماع داخل آيه ي شريفه است پس دفع رجس است و زوجات خارج مي شوند قطعا.

و خداوند تمامي پليديها را از آل عبا دفع فرموده و از اساس نگذاشته ارجاس معنوي به آنها راه يابد.

و الف لام در (الرجس) يا استغراق است يا جنس در هر صورت افاده ي عموم مي كند پس تمامي ارجاس را خداوند از اهل بيت عليهم السلام دفع فرموده است و از جمله ي ارجاس معنوي گناه و جهل و ناداني و خطا و سهو و نسيان و حرص و طمع و امثال آنهاست و خدا تمامي آنها را از آل عبا عليهم السلام دفع فرموده است.

و اراده ي خداوندي محال است از مراد تخلف كند و به مجرد مشيت


خداوندي و اراده ي تكويني تمامي ارجاس از آنها تكوينا برطرف شده است [2] در عين حالي كه اختيار دارند و مي تواند معصيت از آنها صادر شود و جهل و ناداني و خطا و سائر اوصاف از آنها سر بزند و به آنها راه يابد ولي نظر به ملكه ي عصمت هرگز محال است كه يكي از آن اوصاف رذيله از ايشان سر زده و بروز نمايد مثل اين كه ماها اختيار داريم دست خودمان را توي آتش فرو ببريم ولي هرگز اين كار را نمي كنيم و ضرر آن را مي دانيم و از سوختن دست آگاهيم پس در اهل بيت عليهم السلام از اول امرشان جهل راه ندارد و به اتفاق و اجماع اماميه باقي ائمه ي اطهار عليهم السلام داخل حكم آيه ي شريفه اند و به آنها نيز جهل را راه نيست و علم شان من جانب الله تعالي بوه و لدني است و از آن موقع كه در گهواره اند مانند حضرت مسيح عليه السلام چون داراي روح القدس بوه و عالمند


جهل در آنها وجود ندارد.

يعقوب سراج گويد: وارد شدم به حضور حضرت امام صادق عليه السلام ديدم آن حضرت را در بالاي سر حضرت موسي عليه السلام ايستاده و او در گهواره است و با وي به طور سري و طولاني صحبت مي كند نشستم تا امام عليه السلام از صحبت با فرزندش فارغ شد پس رفتم به طرف او به من فرمود نزديك شو به مولاي خود و به او سلام كن نزديك شدم و به او در گهواره سلام كردم جواب سلام مرا با زبان فصيح به من رد فرمود بعد فرمود برو و دختري را كه ديروز به او نام گذاري كرده اي نام او را تغيير بده آن ناميست كه خدا آن را مبغوض مي دارد و دختري براي من متولد شده و اسم او را (....) گذاشته بودم امام صادق سلام الله عليه فرمود به امر وي امتثال كن تا راستگار شوي و نام آن دختر را تغيير دادم [3] .