ص:- 378- س:- 18 (رويه ي شيخ مفيد (ره) و شيخ طوسي (ره) در نقل تواريخ آنست)

(اگر سندي به نقل وقائع از مشايخ خودشان نداشته باشند)

(نقل نمي كنند)

و از اين رويه ي شيخ مفيد (ره) و بزرگان ديگر بايد درس عبرت گرفت و بر مؤلفين مسلمين بويژه شيعه لازم است كه از امثال آن بزرگان پيروي نمايند با اين كه عصر شيخ مفيد (ره) نزديك به اعصار ائمه ي اطهار عليهم السلام بوده باز خبري كه با سندش به آن بزرگوار و امثال آن شخصيت بزرگ ديني مانند سيد مرتضي علم الهدي (ره) و شيخ طوسي (ره) نرسيده و مورد اعتمادشان نمي گشت يك موضوع تاريخي را نقل نمي كردند كجا رسد به موضوعات اعتقادي و فروعات اصول دين و احكام شرع مبين كه بدون مدرك و روايتي با سند مورد اعتماد موضوع اعتقادي و فورعات احكامي را هرگز ادعا نكرده و ثبت اوراق كتابهاي خود نمي نمودند.

و بعد از سپري شدن دوران آن بزرگواران نيز علماي اعلام آنچه در تصانيف و مؤلفات خودشان موضوع تاريخي و از احوال گذشتگان


و حالات ايشان نقل مي نموده اند مصادر نقليات خودشان را از كتب معتبره ارائه داده و نشان مي دادند گرچه از كتاب ضعيفي هم بوده بر آن مصدر و مدرك نقل تصريح مي كردند مانند سيد اجل سيد رضي الدين علي ابن طاووس حسني (ره) كه در تأليفاتش تمامي مدارك نقليات خود را گرچه از كتب ضعيفه هم بوده باشد نشان داده است چنانچه بر ناظر بر تأليفات آن بزرگوار اين مدعا روشن است و كتابي در تاريخ خلفاء تأليف فرموده به نام (الاصطفاء في تاريخ الخلفاء) متأسفانه تا حال به نسخه ي آن اطلاع نيافته ايم و اگر به دست مي آمد قطعا ارزش تاريخي بسيار دارد و از قرار معلوم حقائق تاريخي را در آن به قلم آورده است و شايد اين مطلب باعث عدم انتشار آنست، پس در هر كتابي كه اساسش بر نقليات گذاشته شده مؤلف آن هر قدر مصادر و مدارك نقليات خودش را نشان بدهد و بلكه با ذكر صفحه و سطر آنچه را كه نقل كرده از آن كتاب نگارش داده باشد باعث اعتماد و اعتبار بر آن كتاب خواهد بود.