عالم رباني شهيد ثاني قدس سره در «الروضة البهية» فرموده: الصلاة المأمور بها في قوله تعالي: صلوا عليه و سلموا تسليما اصلها الدعاء لكنها منه تعالي مجاز في الرحمة و غاية السئوال بها عائد الي المصلي لان الله تعالي قد اعطي نبيه صلي الله عليه و آله من المنزلة و الزلفي لديه ما لا يؤثر فيه صلاة مصل كما نطقت به الاخبار و صرح به العلماء الاخيار.

حاصل فرمايش آن عالم رباني و شهيد در راه حق از ظلم سلطان عثماني آنست: كه صلوات گفتن به رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم يك امر تعبدي است وضع شده با صورت مخصوصه كه با آن دعا شود و ثواب آن به خود مكلفين برمي گردد و رسول الله (ص) احتياجي بر آن ندارد چون خدا بر او منزلت و تقربي عنايت فرموده كه صلوات فرستادن در تقرب وي اثر نمي بخشد.

و بعضي گفته: درجات عطاياي خداوندي حدي ندارد و خاتم انبياء از انبياء (ص) سلف به قبول فيوضات الهيه برتري داشته و تفوق دارد و لذا مي فرموده:

ان ربي قد وعدني درجة لا تنال الا بدعاء امتي

و از صلحاء مؤمنين طلب دعا مي كرد پس صلوات فرستادن بر آن وجود مقدس ممكن است تأثير داشته باشد و مراتب قرب الهي و تقرب معنوي


به پيشگاه خداوندي غيرمتناهي است چه مانع دارد كه هر صلوات بر آن وجود اقدس باعث بالا رفتن به درجات از مرتبه ي به مرتبه ي ديگر بالاتر از آن مرتبه ي اولي گردد.