ريان بن صلت روايت كرده كه حضرت رضا عليه السلام در مرو به مجلس مأمون تشريف برد و در آن مجلس جماعتي از علماء اهل عراق و خراسان جمع شده بودند و مأمون از امام عليه السلام از آيه ي شريفه:

ثم اورثنا الكتاب الذين اصطفينا من عبادنا [1]

سئوال كرده و آن حضرت برخلاف آنچه علماء در آن مجلس گفته اند بيانات فرموده و مأمون سئوال كرده كه آيا مراد از عترت (آل) است يا غير آل؟

امام عليه السلام فرموده: مراد (آل) است.

و علماء گفته اند: از رسول الله صلي الله عليه و آله نقل شده: كه امت من آل من است و اصحاب پيغمبر صلي الله عليه و آله به نحو استفاضه گفته اند: كه مراد از آل محمد امت اوست.

امام عليه السلام در جواب آنها فرموده: آيا به آل محمد صدقه حرام


است؟ علماء گفته اند: بلي حرام است، امام عليه السلام فرموده: به امت چطور صدقه حرام است؟ در عموميت گفته اند: نه حرام نيست، امام عليه السلام فرموده: اين فرق ميان امت و آل كافي است پس نمي شود گفت: كه مراد از آل امت است.

و امام رضا عليه السلام در آن مجلس با دوازده آيه از آيات قرآني فضيلت عترت طاهره عليهم السلام را بيان فرموده از ملاحظه ي مجموع آن بيانات امام عليه السلام و كلمات علماء كه در حضور مأمون بوده اند معلوم مي شود كه علماء عامه چقدر اصرار داشته اند كه نسبت به معاني آل محمد و اهل بيت و ذريه ي رسول الله صلي الله عليه و آله پرده پوشي نمايند و همان افكار نادرست و عقائد باطله است كه تا حال در زبان و قلم سنيها باقي و در اصرار به آنها پافشاري مي نمايند.

از همان افكار است كه آقاي فيروزآبادي در كلماتش اظهار كرده چنانچه نقلش گذشت: خيال نشود كه مراد از (آل محمد) عبارت از اهل بيت پيغمبر (ص) بالخصوص اند زيرا اين ادعاء نزد اهل لغت نبوده و عرب آن را نمي شناسد بلكه (آل) عبارت از احباء و خاصان مرد است بعد آيه ي ادخلوا آل فرعون... را به خود شاهد آورده است.