نظر بر اين كه سيد اجل سيد ابن طاووس (قدس سره) در لهوف به اختصار كوشيده و لذا نام راوي را به دست نداده و ذكر نفرموده ولي


چون نقلياتش در غايت اعتبار و اطمئنان و اعتماد است و لذا به مراتب از مطالب ديگران كه تواريخ را با سند و ذكر نام راوي نقل كرده اند بيشتر محل اطمئنان و اعتماد است.

چنانچه بر ممارس بر كتب سيد (ره) اين مدعي روشن بوده و بر كسي كه آشنا بر نقليات سيد (ره) باشد اين معني به خوبي واضح است زيرا بر كسي كه بر مؤلفات او آشنا است و دقت نظر آن بزرگوار را مشاهده مي كند كه چقدر با نظر دقيق نقل مطالب مي فرمايد در زمان وي كه هنوز مانند عصر حاضر ما معمول و مرسوم نبوده كه مطلبي را كه از كتابي نقل مي نمايند با تعيين صفحه و سطر و اگر آن كتاب طبع هاي متعدد داشته باشد با تعيين چاپ چندم آن كاملا متذكر شوند با اين كه در زمان سيد (ره) اين رويه معمول نبوده و چاپ كتب وجود نداشته با اين همه سيد (ره) در نقليات خود از كتب خصوصيات كتابي را كه از آن نقل مي نمايد متذكر شده و در كراس چندم و در كدام فصل است به همه ي آنها اشاره مي فرمايد و يا فلان كتاب كه نسخه ي عتيقه آن پيش آن بزرگوار بوده به آن نيز تصريح مي فرمايد پس مثل آن بزرگوار كتابي را كه مي خواهد به دست مردم بدهد و به اختصار كوشيده و در مجالس عزاء و سوگواري حضرت سيدالشهداء عليه السلام خوانده مي شود تمام محتويات و مطالب آن كتاب مورد اعتماد كامل خواهد بود گر چه اسم راوي را ذكر نفرمايد.